Νιώθω αυτό που νιώθεις...

Αυτές τις μέρες το σχολείο μας επισκέφτηκε μια λευκή αρκούδα...(από το skizzenblog.clausast.de)

Μάλλον δεν είχε ξαναδεί Νηπιαγωγείο και γούρλωσε τα μάτια της φοβισμένη...

Της συστηθήκαμε και σαν να ηρέμησε λιγάκι....

 Φαίνεται στο χαμόγελό της ότι χαίρεται  την παρέα μας...

Ξαφνικά θύμωσε... γιατί άραγε;

 Άρχισε να φωνάζει και να αγριεύει.....Μήπως πεινάει;

Της εξηγήσαμε πως στο σχολείο μας προτιμούμε την ησυχία..... λυπάται που μας αναστάτωσε και ζητάει συγνώμη....
Μιλήσαμε για  τα συναισθήματα, δηλαδή για το πως νιώθουμε και είναι πολλά...

Πολλά από αυτά γνωρίσαμε στο βιβλίο που μας διάβασε η κυρία Κατερίνα

Είπαμε πότε νιώθουμε χαρούμενοι

Η κυρία λέει ότι χαίρεται όταν μας βλέπει χαρούμενους....όπως το ρακούν, το πιο χαρούμενο,που χαίρεται με την χαρά των φίλων του.


Ψάξαμε κι εμείς να βρούμε τις δικές μας χάρες όπως οι φίλοι του ρακούν.Έτσι ο Ανδρέας είπε ότι νιώθει περήφανος που τρέχει πολύ γρήγορα, σαν τον άνεμο, η Νικολέτα ότι έχει πολλούς φίλους, η Χαρούλα ότι κάνει ωραίες εργασίες, η Γιούλια ζωγραφίζει καταπληκτικά! Καθένας μας έχει πολλές χάρες και θα ήταν πολύ βαρετό να είμαστε όλοι ίδιοι! Πως νιώθουμε εμείς γι΄αυτό; Χαιρόμαστε, δεν ζηλεύουμε! Η κυρία λέει ότι είμαστε όλοι μοναδικοί και ξεχωριστοί!